Dość przykrą i niespodziewaną sytuacją w naszym życiu może stać się zatrzymanie przez organy ścigania - na ogół przez Policję.
Zatrzymanie może nastąpić na podstawie art. 247 k.p.k. w oparciu o zarządzenie prokuratora i wynikać ono będzie z tego, że względem danej osoby w ocenie prokuratora zachodzi uzasadniona obawa, że osoba te nie stawi się na wezwanie w celu przeprowadzenia z nią czynności (np. przedstawienie zarzutów lub przeprowadzenie badań psychiatrycznych) lub też może w inny bezprawny sposób utrudniać postępowanie. Innymi słowy - jest to sytuacja, gdy osoba mająca mieć postawione zarzuty nie otrzyma wezwania do stawiennictwa, lecz zostanie bez niego zatrzymana i doprowadzona na taką czynność. Po przeprowadzeniu czynności może jednakże zdarzyć się, że nie zostanie ona zwolniona, lecz - chociażby z uwagi na wagę zarzutów czy dotychczasową postawę podejrzanego - będzie stosowany najsurowszy środek zapobiegawcze w postaci tymczasowego aresztowania, o jakim zdecyduje już sąd, na wniosek prokuratora.
Bynajmniej istnieją także inne podstawy do zatrzymania - co ważne - nie prowadzić one będą przeważnie do stosowania tymczasowego aresztowania.
Zgodnie bowiem z art. 244 § 1 i 1b k.p.k. organy ścigania mają prawo dokonać zatrzymania, jeśli zaistnieje uzasadnione przypuszczenie, że osoba podejrzana:
1. popełniła przestępstwo i jednocześnie:
a) zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się tej osoby, zatarcia przez nią śladów lub nie można ustalić jej tożsamości,
b) istnieją przesłanki do przeprowadzenia przeciwko tej osobie postępowania w trybie przyspieszonym.
2. popełniła przestępstwo z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej, a zachodzi obawa, że ponownie popełni przestępstwo z użyciem przemocy wobec tej osoby, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa grozi.
Drugi z omawianych przypadków często ma miejsce wtedy, gdy wezwani na interwencję funkcjonariusze Policji na miejscu zastają członka rodziny, który jest agresywny, awanturuje się, przy tym znajduje się pod wpływem alkoholu.
Dodatkową podstawą do zatrzymania są jeszcze przepisy ustawy o Policji - tj. art. 15 i art. 15a, które definiują tzw. zatrzymanie prewencyjne. W oparciu o te normy można dokonać zatrzymania, jeśli względem danej osoby można przyjąć, iż w sposób oczywisty i bezpośredni stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia, a także dla mienia.
Ponadto zatrzymanie będzie także zastosowane wobec osób - sprawców przemocy w rodzinie stwarzających bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego. Drugi z omawianych przypadków często ma miejsce wtedy, gdy wezwani na interwencję funkcjonariusze Policji na miejscu zastają członka rodziny, który jest agresywny, awanturuje się, przy tym znajduje się pod wpływem alkoholu.
Istotną różnicą tego ostatniego zatrzymania prewencyjnego względem wskazanego wcześniej - na podstawie art. 244 k.p.k. - jest to, iż nie wymaga ono, aby osoba zatrzymywana popełniła uprzednio przestępstwo, co jest dość istotne, albowiem w tym przypadku wystarczy, że istnieje potencjalne ryzyko popełnienia czynu zabronionego.
Zatrzymanie może nastąpić na podstawie art. 247 k.p.k. w oparciu o zarządzenie prokuratora i wynikać ono będzie z tego, że względem danej osoby w ocenie prokuratora zachodzi uzasadniona obawa, że osoba te nie stawi się na wezwanie w celu przeprowadzenia z nią czynności (np. przedstawienie zarzutów lub przeprowadzenie badań psychiatrycznych) lub też może w inny bezprawny sposób utrudniać postępowanie. Innymi słowy - jest to sytuacja, gdy osoba mająca mieć postawione zarzuty nie otrzyma wezwania do stawiennictwa, lecz zostanie bez niego zatrzymana i doprowadzona na taką czynność. Po przeprowadzeniu czynności może jednakże zdarzyć się, że nie zostanie ona zwolniona, lecz - chociażby z uwagi na wagę zarzutów czy dotychczasową postawę podejrzanego - będzie stosowany najsurowszy środek zapobiegawcze w postaci tymczasowego aresztowania, o jakim zdecyduje już sąd, na wniosek prokuratora.
Bynajmniej istnieją także inne podstawy do zatrzymania - co ważne - nie prowadzić one będą przeważnie do stosowania tymczasowego aresztowania.
Zgodnie bowiem z art. 244 § 1 i 1b k.p.k. organy ścigania mają prawo dokonać zatrzymania, jeśli zaistnieje uzasadnione przypuszczenie, że osoba podejrzana:
1. popełniła przestępstwo i jednocześnie:
a) zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się tej osoby, zatarcia przez nią śladów lub nie można ustalić jej tożsamości,
b) istnieją przesłanki do przeprowadzenia przeciwko tej osobie postępowania w trybie przyspieszonym.
2. popełniła przestępstwo z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej, a zachodzi obawa, że ponownie popełni przestępstwo z użyciem przemocy wobec tej osoby, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa grozi.
Drugi z omawianych przypadków często ma miejsce wtedy, gdy wezwani na interwencję funkcjonariusze Policji na miejscu zastają członka rodziny, który jest agresywny, awanturuje się, przy tym znajduje się pod wpływem alkoholu.
Dodatkową podstawą do zatrzymania są jeszcze przepisy ustawy o Policji - tj. art. 15 i art. 15a, które definiują tzw. zatrzymanie prewencyjne. W oparciu o te normy można dokonać zatrzymania, jeśli względem danej osoby można przyjąć, iż w sposób oczywisty i bezpośredni stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia, a także dla mienia.
Ponadto zatrzymanie będzie także zastosowane wobec osób - sprawców przemocy w rodzinie stwarzających bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego. Drugi z omawianych przypadków często ma miejsce wtedy, gdy wezwani na interwencję funkcjonariusze Policji na miejscu zastają członka rodziny, który jest agresywny, awanturuje się, przy tym znajduje się pod wpływem alkoholu.
Istotną różnicą tego ostatniego zatrzymania prewencyjnego względem wskazanego wcześniej - na podstawie art. 244 k.p.k. - jest to, iż nie wymaga ono, aby osoba zatrzymywana popełniła uprzednio przestępstwo, co jest dość istotne, albowiem w tym przypadku wystarczy, że istnieje potencjalne ryzyko popełnienia czynu zabronionego.